Historia szkoły w Ostrowitem
1905 - 1953

Szkoła w Ostrowitem powstała w 1905 roku, jeszcze w okresie zaborów. Budynek wraz z terenem zakupił Urząd Gminy w Ostrowitem od Walentego Łuczaka. Budynek był murowany, kryty słomą, posiadający jedną duża izbę lekcyjną i mieszkanie dla nauczyciela. Początkowo w szkole tej realizowany był program czterech oddziałów szkoły powszechnej. Liczba dzieci w pierwszym roku po odzyskaniu niepodległości wynosiła 120. Warunki pracy były bardzo trudne. Brakowało zeszytów, książek i podręczników. Jednak dzięki wsparciu proboszcza Antoniego Albina i wójta gminy Walentego Łuczaka szkoła, chociaż jednoklasowa, rozwijała się. W związku z tym w roku szkolnym 1924/25 podniesiono stopień organizacyjny placówki na dwuklasową. Od września 1924 roku Szkoła Powszechna w Ostrowitem jest placówką dwuklasową realizującą program nauczania kl. I- V w trzech oddziałach.
Z każdym rokiem przybywało dzieci. Brakowało izb lekcyjnych. Dzięki przychylności proboszcza uzyskano izbę lekcyjną w budynku parafialnym i w prywatnym budynku naprzeciwko kościoła. Szkoła Powszechna w Ostrowitem stała się od tego czasu placówką o 3 nauczycielach z klasami I- VI.
Praca wychowawcza nauczycieli była bardzo trudna, gdyż izby lekcyjne znajdowały się w różnych punktach wsi. Wobec powyższego kierowniczka szkoły, Ludwika Jakubowicz wysunęła pomysł wybudowania nowego budynku szkolnego i zorganizowania w Ostrowitem pełnej szkoły podstawowej. Inicjatywę budowy szkoły poparło miejscowe społeczeństwo, samorząd gminy, władze szkolne i wójt gminy Aleksander Karpiński. Społeczny Komitet Budowy Szkoły przedstawił w ciągu roku plan budowy. Rozpoczęła się budowa nowego budynku, w którym miała się mieścić szkoła podstawowa. Budowa trwała 3 lata. Pracowali przy niej zawodowi rzemieślnicy, rodzice oraz uczniowie. Œrodki pieniężne na ten cel pozyskano ze składek mieszkańców, budżetu gminy i dotacji powiatowej.
Nowy budynek szkolny był jednopiętrowy, kryty blachą, miał 6 izb lekcyjnych, kancelarię i mieszkanie dla kierownika szkoły. Obok szkoły znajdowało się duże boisko i ogródki doświadczalne. Uroczystość oddania do użytku nowego budynku szkolnego odbyła się w sierpniu 1937 roku.
W roku szkolnym 1937/38 Szkoła Powszechna w Ostrowitem stała się placówka III stopnia, tzn. pełną szkołą podstawową siedmioklasową. Spełniło się marzenie Ludwiki Jakubowicz. Wszystkie dzieci w wieku szkolnym zostały objęte nauką w nowej szkole. Rozwijała się tez biblioteka szkolna i sklepik uczniowski. Szkoła organizowała przedstawienia oraz wycieczki krajoznawcze dla dzieci.
Po wybuchu II wojny światowej nauka w szkole w Ostrowitem odbywała się do 1 marca 1940 roku przy zmienionym personelu. W okresie okupacji szkoła dostępna była tylko dla dzieci niemieckich, a dwie sale na piętrze zostały przebudowane i zmienione na sale obrad organizacji hitlerowskich.
Po wyzwoleniu tutejszych okolic podjęto ponowne próby zorganizowania polskiej szkoły w Ostrowitem. Sytuacja była bardzo trudna, gdyż musiano ponownie przystosować budynek dla potrzeb szkoły polskiej. Początkowo dało się zorganizować zaledwie 4 klasy, gdyż nie było dzieci przygotowanych do wyższych klas. Co roku otwierano nową klasę i od 1947 roku była już pełna siedmioklasowa szkoła.
W roku 1953 po 35 latach pracy w szkole w Ostrowitem kierowniczka tej szkoły, Ludwika Jakubowicz przechodzi na emeryturę. Jej godnym następcą zostaje jej były wychowanek Jerzy Kruszczak, który kontynuuje dzieło rozpoczęte przez Ludwikę Jakubowicz.